Isan Insight

บทความนี้ เป็นส่วนหนึ่งของ ข้าว: นิทานปรัมปราและการปลูกข้าวแบบชาวบ้านเล่า ซึ่งจะนำภาพ “พัฒนาการเมล็ดข้าว” เริ่มตั้งแต่การแทงช่อดอกของต้นข้าวไปเรื่อยๆ จนถึงลักษณะของเมล็ดก่อนการเก็บเกี่ยว ภาพที่ได้มาเกิดจากการสะสมเวลาไปเที่ยวตามที่ต่างๆ และไปเฝ้าดูในไร่ที่ไม่ไกลจากตัวเมือง ดังนั้นภาพของต้นข้าวและเมล็ดข้าวที่นำเสนอ จึงไม่ใช่ภาพของต้นข้าวที่ได้มาจากแปลงเดียวกันทั้งหมด แต่มีการเรียงลำดับเวลาตามวิชาการ

ในบทความนี้ การอธิบายอาจจะไม่ได้ใช้ศัพท์เทคนิคมาก เน้นอธิบายจากการสังเกต และก็ได้คัดเอาคลิปของยูทูปที่ดีๆ ทั้งของผู้เขียนที่ทำไว้ และจากที่อื่นๆ มาลงให้เพิ่ม … Continue Reading

ท่ามกลางข้อจำกัดของพื้นที่ที่อยู่อาศัยในเมืองและการอยู่บ้านช่วยหมอในสถานการณ์โควิด ตอนนี้ผู้เขียนเป็นเจ้าของร้านแปลงผักตัดสดที่มีขนาดเล็กๆ ในห้องกระจกสี่เหลี่ยมของตึกสองชั้นริมถนนตรงข้ามประตู 2 โรงเรียนแก่นนครวิทยาลัย ที่ซึ่งใครก็แทบไม่อยากเชื่อว่า ผู้เขียนจะใช้พื้นที่ในอาคารมาเพาะผักขาย..

จุดเริ่มต้นของการทำร้านแบบนี้ เพราะอยากได้ผักสด เป็นคนชอบทานผัก และคิดว่าในสถานการณ์จำเป็นแบบนี้ อยากได้ผักอะไรที่โตเร็ว โตได้ในที่ร่ม ก็เลยหันมาดูต้นทานตะวันอ่อน ซึ่งก็ชอบทานอยู่แล้ว และอาศัยความรู้เดิมจากการเพาะถั่วงอกผักปลอดภัย ที่เคยทำขายตามบ้านมาก่อนมาต่อยอดร่วมด้วย

ทั้งที่เป็นเรื่องการปลูกผักขายทั่วไป แต่ผู้เขียนกลับมองว่า มันเป็นงานออกแบบเทคโนโลยีและกระบวนการปลูกพืชในพื้นที่จำกัด … Continue Reading

จากภาพแกะสลักที่บานประตูและหน้าต่างที่ชั้น 7 ของพระมหาธาตุแก่นนคร วัดหนองแวงพระอารามหลวง จังหวัดขอนแก่น ได้บอกเล่าเกี่ยวกับ 10 พระชาติสุดท้ายของพระพุทธเจ้า โดยมีช่างผู้รับเหมาหลักคือ นายช่างถาวร ก่อนแก้ว กับชาวภาคเหนือ 

*หมายเหตุ การเรียบเรียงลำดับของเรื่องเล่าพระเวสสันดร ในบทความนี้ เป็นไปเพื่อการใช้งานในสถานที่จริง ตามที่ช่างได้ติดตั้งบานหน้าต่างและบานประตู ซึ่งอาจจะมีการสลับกันไปไม่ตามลำดับของเรื่องเล่า ผู้เขียนจึงใส่ “หมายเลข”

(ภาพบน หุ่นขี้ผึ้งของพระธรรมวิสุทธาจารย์ ในพระมหาธาตุแก่นนคร ชั้น 1)

ชีวประวัติของพระธรรมวิสุทธาจารย์(หลวงพ่อคูณ ขันติโก) เจ้าอาวาสวัดหนองแวงพระอารามหลวง  ผู้ก่อตั้งการสร้างพระมหาธาตุแก่นนคร ได้จัดแสดงผ่านภาพจิตรกรรมฝาผนังที่ชั้น 4 ของพระมหาธาตุแก่นนคร โดยมี อาจารย์ธรรมรงค์ แก้วโบราณ เป็นผู้วาดและเขียนเรื่องราวกำกับไว้ในแต่ละภาพตามคำบอกเล่าของหลวงพ่อคูณ ขันติโก เริ่มทำการวาดภาพชีวประวัติฯ นี้ เมื่อวันที่

นิทานเรื่องหนึ่งที่พ่อของผู้เขียนเล่าให้ฟังอยู่หลายครั้ง พ่อเล่าว่าเป็นเรื่องโบราณที่เล่าต่อกันมาเรื่อง “ข้าวติดหีหมา” (ขออภัยในคำไม่สุภาพ ตามต้นฉบับ) เป็นนิทานที่สอนให้รู้และให้คิดตามว่า คนเราอดข้าวไม่ได้ เมื่อได้กินก็ให้กินให้อิ่ม อย่าเหลือทิ้งขว้าง

เนื้อเรื่องมีดังนี้..

มีคราวหนึ่งแล้งมาก ฝนไม่ตก ปลูกข้าวก็ไม่ได้ผลมานานแล้ว ข้าวปลาอาหารขาดแคลนอย่างหนัก ผู้คนอดอยากกันมาก อยู่มาวันหนึ่งชาวบ้านคนหนึ่งมองเห็นสีขาวๆ คล้ายกับข้าวติดอยู่ที่อวัยวะเพศของหมาตัวเมีย ทุกคนในหมู่บ้านพอรู้ก็พากันวิ่งไล่กวดหมาเพื่อจะไปเอาข้าว เพราะไม่ได้กินข้าวมานานแล้ว วิ่งกันจนตามหมาแทบไม่ทัน … Continue Reading

มาเด้อ กินเข่า(กินข้าว)…

อาหารอีสานเป็นอาหารที่ถือว่าอยู่ใกล้กับความเป็นธรรมชาติมากที่สุด เพราะเราใช้เพียงเกลือและปลาแดกหอมกรุ่นเป็นหลัก ไม่นิยมใช้น้ำมันทอดหรือใช้น้ำตาล จึงสามารถดึงเอารสชาติของวัตถุดิบนั้นออกมาได้อย่างหอมหวาน กลมกล่อม และเป็นธรรมชาติ และยิ่งทวีความแซบเหลือหลายเมื่อทานกับข้าวเหนียวร้อนๆ ได้ซดน้ำจากต้มเนื้อใส่ใบมะขาม ได้ปั้นข้าวเหนียวจ้ำแจ่วกินกับแตงกวาอ่อน ได้ฉีกปลาย่างเคี้ยวตุ่ยๆ ได้กินห่อหมกไข่จักจั่นช่วงหน้าแล้ง ฯลฯ ก็มีแฮง(มีแรง)ทั้งวันแล้ว..

สำหรับเรื่องเกี่ยวกับอาหารอีสานในบทความนี้ มีคุณ “อีสานเหนือ” ซึ่งเป็นบิดาของแอดมินเพจ เป็นผู้เขียนและเรียบเรียบเอาไว้ … Continue Reading

จากภาพจิตรกรรมฝาผนังที่ทรงคุณค่าของวัดบ้านลาน จังหวัดขอนแก่น ซึ่งมีเรื่องราวของพระเวสสันดรชาดก พระชาติสุดท้ายที่บำเพ็ญบารมี ก่อนประสูติเป็นพระโคตมพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อยู่โดยรอบสิมหรืออุโบสถเก่าแบบอีสานพื้นบ้านโบราณ โดยเฉพาะผนังด้านทิศใต้ที่เน้นวาดภาพแห่ “ผะเหวด” หรือ “พระเวสสันดร” กลับเข้าเมือง และตอนดังกล่าวนี้เองที่สะท้อนให้เห็นความสำคัญของงานบุญผะเหวดหรือบุญพระเวสสันดรที่มีต่อชีวิตชาวอีสานใน “พื้นที่ราบสูงโคราช” ซึ่งอาจเป็นส่วนหนึ่งที่เสริม “ความเป็นมงคล” ที่เกี่ยวข้องกับ “น้ำ” เพื่อให้เกิดความอุดมสมบูรณ์ ในพิธีกรรมของพุทธศาสนาแบบท้องถิ่นอีสาน ณ … Continue Reading

เราใช้รถด่วน CNR ออกจาก “สถานีขอนแก่น” เวลาประมาณเกือบสี่ทุ่ม ถึงหัวลำโพงประมาณเกือบ 7 โมงเช้า แล้วนั่งแท็กซี่ไปต่อรถไฟอีกขบวนที่ “สถานีธนบุรี” (เป็นรถไฟสายธรรมดาชั้นสาม ต้องมาซื้อตั๋วรถไฟที่นี่ มีเวลา 7.50 และ 13.55 ต้องเช็คเวปของการรถไฟก่อนทุกครั้ง) จุดหมาย คือ หมู่บ้านอีต่อง … Continue Reading

“ที่ราบสูงโคราช” เป็นมาอย่างไร

ข้อมูลจากสำนักธรณีวิทยา กรมทรัพยากรธรณี กล่าวถึง ภาคอีสานตั้งอยู่บนที่ราบสูงที่เราเรียกกันว่า “ที่ราบสูงโคราช” ซึ่งมีลักษณะเป็นแอ่งกระทะหลายแอ่งและยังมีภูเขาทั้งขนาดใหญ่ขนาดย่อมลูกโดดๆ อีกหลายลูก ตามทฤษฏีแผ่นเปลือกโลกเคลื่อนที่ หรือ Plate tectonic ทำให้สันนิษฐานว่าการเกิดทั้งภูเขาและแอ่งกระทะ เป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงของแผ่นเปลือกโลก โดยภาคอีสานนั้นอยู่ในเขตแผ่นเปลือกโลกที่เราเรียกกันว่า “อินโดไชน่า” หรือ “อินโดจีน”

ลักษณะที่ราบสูงโคราช… Continue Reading

ภูเขาหินทรายต้นกำเนิดของแม่น้ำชีลำน้ำสายใหญ่ที่ไหลผ่านหลายจังหวัดของภาคอีสานและเป็นบริเวณขอบของที่ราบสูงโคราชด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ เป็นที่ตั้งของเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูเขียว หรือเรามักรู้จักกันในนามของ “ทุ่งกะมัง” เป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์และมีสัตว์ป่าอยู่เป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะกวางและช้างที่หากินอยู่ตามธรรมชาติ และยังมีนกทั้งพื้นถิ่นและอพยพหลากหลายชนิด ทำให้ทุ่งกะมังเป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงสำหรับผู้ที่ชื่นชอบในการถ่ายภาพนกสวยงามได้ตลอดทั้งปี..

ช่วงปลายฝนต้นหนาวยังเป็นช่วงที่ดี มีโอกาสถ่ายภาพของผีเสื้อสวยงามหลากหลายสายพันธุ์เป็นฝูงใหญ่ ซึ่งออกมาหากินเกลืออยู่ตามโป่งตามข้างถนนเป็นจำนวนมาก มีโอกาสเจอแลนหรือตะกวดอยู่ตามต้นไม้ รวมไปถึงตัวเงินตัวทองที่ออกมานอนผึ่งแดดใกล้กับหนองน้ำ ได้ง่ายอีกด้วย

ยามค่ำคืนของภูเขียว ท้องฟ้าที่นี่เปิดกว้างแทบจะถึงชายขอบฟ้าสามารถมองเห็นทางช้างเผือกได้อย่างชัดเจน สามารถนอนดูดาวกันได้อย่างปลอดภัย

ส่วนคนที่ชอบเดินป่า สภาพป่าปลายฝนมีความชุ่มชื้นมาก ควรเตรียมเสื้อกันฝนไปด้วย … Continue Reading

บึงกาฬแยกความหมายได้เป็นสองคำตามพจนานุกรมราชบัณฑิตสถาน คือ “บึง” หมายถึง แหล่งน้ำขนาดใหญ่ มีน้ำขังตลอดปี และ“กาฬ” แปลว่า “ดำ” กลายเป็น บึงที่มีน้ำสีดำ ก่อนหน้านั้นบึงกาฬยังเคยสะกดด้วยคำว่า “กาญจน์” มีความหมายว่า ทอง หรือบึงน้ำสีทอง อยู่ช่วงเวลาหนึ่ง แต่ก็ไม่ใช่เพียงเท่านั้น..

นามหนึ่งซึ่งไม่ค่อยจะมีผู้ใดพบอยู่ในเรื่องราวของประวัติศาสตร์จังหวัดบึงกาฬ คือ … Continue Reading

จากจินตนาการเรื่องราวในอดีตของเมืองขอนแก่น ผสานเข้ากับสภาพภูมิประเทศ วิถีชีวิตของผู้คน ขนบธรรมเนียมและประเพณี ภูมิความรู้ในการหาอยู่หากินการดำรงชีพแบบดั้งเดิมของชาวอีสานโดยละเอียด ได้ถูกถ่ายทอดเพื่อให้ผู้ที่สนใจสามารถเข้าใจในบริบทของสังคมในยุคต่างๆ ได้ง่าย ทำให้ภาพจิตรกรรมฝาผนังที่ชั้น 1 อันทรงคุณค่าทั้งหมดกว่า 52 ภาพ (รวมภาพ ศาสนสถานโบราณและวัฒนธรรมประเพณี) เสร็จสิ้นโดยใช้เวลาวาดประมาณ 3-4 ปี โดยเริ่มวาดในปี พ.ศ.2543